۱۳۳۷۱.عنه عليه السلام :بِالعافِيَةِ تُوجَدُ لَذَّةُ الحَياةِ.۱
۱۳۳۷۲.عنه عليه السلام :كُلُّ عافِيَةٍ إلى بَلاءٍ.۲
۱۳۳۷۳.عنه عليه السلام :فإن أتاكُمُ اللّه ُ بِعافِيَةٍ فَاقبَلوا. و إنِ ابتُليتُم فَاصبِروا. فإنَّ العاقِبَةَ لِلمُتَّقينَ.۳
۱۳۳۷۴.عنه عليه السلام :كُلُّ نَعيمٍ دونَ الجَنَّةِ فهُوَ مَحقورٌ. و كُلُّ بَلاءٍ دونَ النّارِ عافِيَةٌ.۴
۱۳۳۷۵.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :لا نِعمَةَ كالعافِيَةِ. و لا عافِيَةَ كمُساعَدَةِ التَّوفيقِ.۵
۱۳۳۷۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :العافِيَةُ نِعمَةٌ خَفِيَّةٌ. إذا وُجِدَت نُسِيَت. و إذا فُقِدَت ذُكِرَت.۶
۲۷۲۶
ما يورِثُ العافِيَةَ
۱۳۳۷۷.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :مَن صَلّى عَلَيَّ مَرَّةً فَتَحَ اللّه ُ عَلَيهِ بابا مِنَ العافِيَةِ.۷
۱۳۳۷۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :العافِيَةُ عَشرَةُ أجزاءٍ. تِسعَةٌ مِنها في الصَّمتِ إلاّ بِذِكرِ اللّه ِ. و واحِدٌ في تَركِ مُجالَسَةِ السُّفَهاءِ.۸
۱۳۳۷۱.امام على عليه السلام :با عافيت و سلامتى است كه لذت زندگى چشيده مى شود.
۱۳۳۷۲.امام على عليه السلام :هر عافيتى، به رنج و بلايى ختم مى شود.
۱۳۳۷۳.امام على عليه السلام :اگر خداوند به شما عافيتى داد، بپذيريد و اگر مبتلا شديد، شكيبايى ورزيد؛ زيرا فرجام [نيك] از آنِ پرهيزگاران است.
۱۳۳۷۴.امام على عليه السلام :هر نعمتى، در برابر بهشت ناچيز است و هر بلايى در مقايسه با آتش دوزخ عافيت.
۱۳۳۷۵.امام باقر عليه السلام :هيچ نعمتى چون عافيت نيست و هيچ عافيتى چون ياورى توفيق.
۱۳۳۷۶.امام صادق عليه السلام :عافيت نعمتى پنهان (ناشناخته) است. هر گاه باشد به دست فراموشى سپرده مى شود ( كسى قدرش را نمى داند) و هر گاه نباشد به ياد آورده مى شود.
۲۷۲۶
آنچه عافيت مى آورد
۱۳۳۷۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس يك بار بر من صلوات فرستد، خداوند درى از عافيت به رويش بگشايد.
۱۳۳۷۸.امام على عليه السلام :عافيت ده جزء است. نُه جزء آن در دم فرو بستن است مگر از ياد خدا و يك جزء در ترك همنشينى با نابخردان.
1.غرر الحكم : ۴۲۰۷.
2.غرر الحكم : ۶۸۴۷.
3.نهج البلاغة : الخطبة ۹۸.
4.نهج البلاغة : الحكمة ۳۸۷.
5.تحف العقول : ۲۸۶.
6.كتاب من لا يحضره الفقيه : ۴/۴۰۶/۵۸۷۸.
7.جامع الأخبار : ۱۵۳/۳۴۴.
8.تحف العقول : ۸۹.